'Colombia, het enige risico is dat je hier niet wil vertrekken.' Dit is deleuze van het land en niets is minder waar. Na de romantiek van Cartagena, de sublieme natuur van taganga, de vriendelijkheid van Medellin komen we aan in de levendigheid van Bogotá. Bij aankomst is het al te merken dat het de hoofdstad is en veel groter dan de andere steden. Minstens een kwartier moeten aanschuiven om de bus terminal te verlaten. Dit was eigenlijk wel te danken aan een veiligheidsmaatregel die ze hier namen. Maar was toch nog nooit meegemaakt. We moesten aanschuiven om betrouwbare taxi`s te kunnen nemen. Wel goed, je weet dat je niet teveel betaalt en dat de chauffeurs weten waar ze heen moeten. Wij verbleven in het historische centrum van de stad, net als alle andere toeristen eigenlijk. Opvallend is wel dat hier zeer veel nationale toeristen zijn. Deze stad bruist echt, overal verkopers van vanalles en nog wat, 'artiesten', muziekanten, komiekers,... U een weg banen tussen al het volk is hier al een avontuur op zich. Dag en nacht leeft deze stad. Een bezoekje aan het goud museum mocht hier niet mankeren en was ook echt de moeite! Bogotá was een hoofdstad met veel charme!

Hoewel we van deze stad genoten en nog een paar daagjes extra zouden kunnen blijven moesten we beslissingen maken. Uiteindelijk besloten om naar 'Popayan' te vertekken. Alleen om de naam moet je hiernaartoe komen. Dit is een kleinere stad, met een vrij hoog dorpsgevoel. Enkel witte huizen en kerken die mooi mee evolueren met de luminositeit doorheen de dag. een prachtig kuierdorpje. Vanuit Popayan nemen we de bus naar 'Tierradentro'.

Tierradentro is de enige plaats in colombia waar ze de tombes hebben van een nog steeds onbekend volk. Het is gekend als een van de mooiste historische sites van Colombia. De ligging is ook nog eens subliem. Een 6u durende busrit doorheen de bergen brengt ons bijna naar ons einddorpje afgelegen van alles. Kristalheldere lucht, sublieme zichten,...een rustoord. In dit rustoord hebben we kennisgemaakt wet een ander deel van Colombia. In de verte hoorden we geweerschoten van de Farc. Dit maakte dat de bus niet meer verder wou rijden en wij dus ook naast het park zijn blijven logeren om veilig te zijn. Het was vrij impressionant om dit te horen, maar de inwoners stelden ons allemaal gerust. Zij zijn dit al jaren gewoon en weten wat er gebeurd en waar we veilig zijn. Ook in het park waren er extra maatregelen genomen, de helft was afgesloten omdat het te dicht bij het territorium kwam, en overal stonden security mensen. Het was een aparte ervaring om er zo dicht bij te zitten maar nogmaals hadden de Colombianen goede voorzorgsregelen genomen. En zorgden ze er zeker voor dat wij geen enkel risico zouden lopen. Al wat we eraan hebben overgehouden is een spannend verhaal.

Een laatste dagje Popayan en dan was het tijd om ons Colombia achter te laten. Het is altijd wat spijtig om een land te verlaten, maar nu hadden we de indruk dat we hier nog zoveel konden en wouden zien. Anderzijds hebben weiets leuks om naar uit te zien, binnen een week nemen we het vliegtuig naar de 'Galapagos eilanden'.

Het is niet enkel hun leuze het was ook echt ons risico, om hier niet te willen vertrekken!

Ecuador, ons negende en voorlaatste land... al na de eerste dag in 'Otavalo' heeft ook dit land ons hart weer gestolen.

Wij hopen dat jullie zomer toch wat meer zomer wordt! Dat iedereen goed geniet van de komende vakanties!!!!

Groetjes vanuit Quito!

PS wij hebben nog meer dan genoeg fotoruimte dankzij al onze gulle schenkers. Dus extra storten hoeft momenteel nog niet, we laten het wel weten..hehe